Η βιοτεχνολογία φέρει συχνά την ετικέτα ενός τομέα όπου η ιστορία ξεσπάει με ένα μόνο κλινικό αποτέλεσμα, μια μόνο ρυθμιστική απόφαση και όπου οι αποτιμήσεις αλλάζουν αλματωδώς ανάλογα με τα πρωτοσέλιδα. Όμως παράλληλα με αυτό, υπάρχει και ένας άλλος τύπος επιχείρησης στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που μοιάζει με τη βιοτεχνολογία μόνο ως προς την τεχνολογική της πολυπλοκότητα, όχι ως προς το προφίλ κινδύνου. Πρόκειται για τις εταιρείες που βασίζονται σε ήδη εμπορικές θεραπείες, δραστηριοποιούνται σε στενές ενδείξεις για σπάνιες ασθένειες, έχουν ισχυρή τιμολογιακή δύναμη και, χάρη στον περιορισμένο ανταγωνισμό, μπορούν να διατηρούν υψηλά περιθώρια κέρδους για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το συγκεκριμένο μοντέλο παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή προσφέρει έναν συνδυασμό αμυντικών στοιχείων και διαρθρωτικής ανάπτυξης. Η ζήτηση εδώ συνήθως δεν στρεβλώνεται από τον οικονομικό κύκλο, ο αριθμός των ασθενών είναι περιορισμένος αλλά η θεραπεία είναι συχνά μακροχρόνια και τα συστήματα υγείας…